Powitanie – rodzic zadaje zagadkę:
Wieje, cichnie, znów się zrywa.
Jest na polach, w lesie bywa.
Dmucha w żagle, drzewa kładzie,
Liście zrywa w listopadzie. (wiatr)
- Zabawa słowno-ruchowa „Wiatr i drzewa”
Dziecko stoi w kole i wyobraża sobie, że jest drzewem, którego gałęzie poruszają się na wietrze. Naśladuje szum wiatru. W tym samym czasie rodzic wygrywa na tamburynie dźwięki. Zgodnie z ich natężeniem dziecko „szumi” raz głośniej, raz ciszej i kołysze się mocniej lub słabiej na boki. Gdy instrument cichnie, milknie
- Ćwiczenia oddechowe „Fruwające piórka”
dziecko otrzymuje piórko i dmucha na nie tak aż spadnie na dywan.
- Część główna
- Prezentacja wiersza J. Tuwima „Dwa wiatry” z wykorzystaniem kukiełek dwóch wiatrów lub narysowanych sylwet.
Jeden wiatr – w polu wiał,
Drugi wiatr – w sadzie grał:
Cichuteńko, leciuteńko,
Liście pieścił i szeleścił,
Mdlał…
Jeden wiatr — pędziwiatr!
Fiknął kozła, plackiem spadł,
Skoczył, zawiał, zaszybował,
Świdrem w górę zakołował
I przewrócił się, i wpadł
Na szumiący senny sad,
Gdzie cichutko i leciutko
Liście pieścił i szeleścił
Drugi wiatr…
Sfrunął z wiśni ,
Parsknął śmiechem cały sad,
Wziął wiatr brata za kamrata,
Teraz z nim po polu lata,
Gonią obaj chmury, ptaki,
Mkną, wplątują się w wiatraki,
Głupkowate mylą śmigi,
W prawo, w lewo, świst, podrygi,
Dmą płucami ile sił,
Łobuzują, pal je licho!…
A w sadzie cicho, cicho…
Rodzic inscenizuje wiersz „Dwa wiatry” kukiełkami wiatrów (wiatr i wietrzyk). Omówienie treści wiersza. Próba inscenizacji przez dziecko wiersza. Rozmowa na temat wiatru i jego sekretów.
rodzic pyta się dzieci: co to jest wiatr?
Wiatr jest jednym ze składników pogody. Powstaje w wyniku nierównomiernego nagrzewania się powietrza. Wiatr to inaczej ruch powietrza. Jego siła jest różna i zależy od prędkości z jaką powietrze się porusza.
W jaki sposób określamy wiatr w zależności od jego siły?
Dziecko wymienia określenia dotyczące wiatru (określenia takie jak: wietrzyk, wiaterek, wiatr, bryza, wichura, wietrzysko, zawierucha, zawieja, zamieć, wicher, halny, huragan, orkan, sztorm itp.).
- Zabawa dydaktyczna „Quiz o wietrze”
Dziecko otrzymują kartoniki: TAK, NIE. Rodzic czyta określenia o wietrze, a dziecko podnosi odpowiednie kartoniki w zależności czy określenie wiatru jest użyte poprawnie czy niepoprawnie.
Określenia: łagodny wicher, gwałtowny wietrzyk, mocny huragan, ciepły wiaterek, delikatne wietrzysko, wielka zawierucha.
- Piosenka „Jesieniucha”
Dziecko , śpiewa piosenkę .
Następnie dzieli na sylaby tekst piosenki.
- Zagadki obrazkowe – „Czy wiatr jest pożyteczny?”
Rodzic pokazuje ilustracje przedstawiające: wiatrak, nasiona, żaglówkę, latawiec, szybowiec, drzewo, dom. rodzic prosi dzieci o wskazanie tych obrazów, które przedstawiają to co jest poruszane wiatrem i zaznaczenie ich symbolami wiatru.
- Zabawa słuchowa „Co tak szeleści?”
Dzieci wyobrażają sobie, że wieje wiatr. W tym czasie rodzic demonstruje odgłosy różnych szeleszczących rodzajów materiałów (folia, karton, papier itp.). Poleca, aby dziecko zapamiętało dźwięki, a następnie zamknęło oczy. Ponownie je demonstruje. Dziecko słuchając odgaduje, co szeleści
- Zabawa ruchowa „Wiatr, wichura, wietrzysko”
Dziecko otrzymuje gazety, które kładzie na podłogę.
Ø Dźwięki ciche – dzieci poruszają się po gazecie całym ciałem w sposób delikatny, tak by gazeta cichutko szeleściła;
Ø Dźwięki głośniejsze – dzieci poruszają się mocniej;
Ø Dźwięki bardzo głośne – dzieci poruszają się gwałtownie (tak by gazeta była jak najbardziej zniszczona)