Witajcie przedszkolaki 🙂 rośniecie bardzo szybko i coraz więcej wiecie. Dziś sprawdzimy waszą wiedzę na temat bajek i nie tylko 🙂
Na początek zabawcie się z rodzicami w Krasnoludki i Wielkoludy 🙂 rodzice będą wielkoludami, a wy krasnoludkami. Do muzyki grubej- niskiej poruszają się wielkoludy, a do wysokiej- cienkiej krasnoludki.
https://www.youtube.com/watch?v=E5PsRoi8oKI
„Coraz więcej bajek znam” – quiz z wiedzy na temat bajek. Wysłuchajcie wiersza Cz. Janczarskiego.
Najpiękniejsze bajki
Agata ma szafkę,
w szafce szyba błyska.
Stoją rzędem książki.
Spójrzmy na nie z bliska.
Te książki od mamy,
a tamte od taty.
Są w nich najpiękniejsze
bajeczki Agaty.
Oto pierwsza bajka:
las, rzeczka, pagórek.
Przez las idzie ścieżką
Czerwony Kapturek.
Wilk skrył się za górką
i oczami błyska.
Ach, strzeż się,
Kapturku,
groźnego wilczyska!
Siedem krasnoludków
w skalnej grocie mieszka.
Kto im usługuje?
Złotowłosa Śnieżka.
Przyjadą tu kiedyś
królewscy rycerze…
Królewicz dziewczynę
na zamek zabierze…
A oto Kopciuszek,
dobry i uczciwy,
schyla się nad miską.
Gołąb grucha siwy:
– Idź na bal, Kopciuszku,
przebiorę ziarenka.
Już czeka kareta
i złota sukienka.
Jaś i Małgosia zabłądzili nocą.
Patrzą: okienka wśród drzew migocą.
– Domek z piernika!
Wejdźmy do środka!
Ach, czy coś złego dzieci nie spotka?
Po błękitnym niebie
leci jaskółeczka.
Kto wędruje na niej?
Mała Calineczka.
Do królestwa leci kwiatów.
Szumią, szumią skrzydła wiatru.
Mknie pod górę rycerz,
srebrem lśnią podkowy.
Czeka go królewna
na wieży zamkowej.
Już świt ranny wstaje
obłokach z purpury.
Czy wjedzie nasz junak
na szczyt Szklanej Góry?
Ciągnie sieci stary rybak.
Ach, skarb jakiś złowił chyba!
Złota Rybka ludzkim głosem mówi:
– Puść mnie, puść mnie, proszę.
Jest taki kotek w krainie bajek,
co chodzi w butach i kurzy faję.
Kapelusz z piórem nosi na głowie.
Niejedną bajkę dzieciom opowie.
Są bajki krótkie i długie,
jedna piękniejsza od drugiej.
Mama je czyta Agacie.
Wy kiedyś też je poznacie.
Dzieci wymieniają postacie występujące w wierszu, łączą je z tytułami znanych bajek. Krótko opowiadają ich treść. Rozpoznają ilustracje do bajek po fragmentach (ilustracje są zasłonięte kartonami lub arkuszami szarego papieru, w których powycinane są otwory w takich miejscach, by można było zorientować się jaka bajka jest na ilustracji).
Zapraszam Was teraz do zabawy badawczej – posługiwanie się pojęciami: mały – duży, krótki – długi, wysoki – niski, Poszukajcie w domu narzędzi do mierzenia: różne linijki, centymetry krawieckie, cyrkle, suwmiarka, ekierka, miara taśmowa. Dokładnie obejrzyjcie te narzędzia. Zastanawiają się, co się nimi mierzy i jak się nazywają. Jeśli nie znacie nazw, nadajcie im własne. Spośród dostępnych miar wybierzcie jedną i zmierzcie nią długość stołu albo pokoju . Zobaczcie także dawne narzędzia do mierzenia: stopa, łokieć i palec, sznurek o długości jednego metra. Spróbujcie odszyfrować sposób użytkowania dawnych jednostek długości. W trakcie rozmowy rodzicu dbaj o to, by dziecko posługiwało się określeniami: mały – duży, krótki – długi. Odpowiedzcie na pytanie: Do czego odnoszą się określenia: wysoki – niski? Sprawdźcie tez czy łokieć jest równy dwom dłoniom i trzem palcom, czy odległość od łokcia do nadgarstka jest równa stopie, czy długość kciuka jednego dziecka jest równa długości kciuka innego dziecka.
„Przeciwieństwa” – praca plastyczna. Przypomnijcie sobie jak dokonywałyście pomiarów, posługiwałyście się określeniami mały – duży, wysoki – niski, długi – krótki. Wybierzcie jedną cechę oraz osobę, zwierzę, roślinę lub przedmiot i ukażcie ją w dwóch wariantach, np. mały i duży kwiat, wysoki i niski człowiek. Będziecie do tej pracy potrzebować kartki, papier kolorowy, kredki, krepina, nożyczki, klej.
Po pracy należy się odpoczynek. Posłuchajcie bajki relaksacyjnej M. Molickiej. Rodzic spokojnym głosem opowiada bajkę. Dziecko leży na dywanie w najwygodniejszej dla niego pozycji i słuchając bajki, wycisza się.
Mały niedźwiadek szedł wolno przez las. Czuł ogarniające go zmęczenie, nóżki zrobiły się jakieś ciężkie i nie chciały odrywać się od ziemi. Rozglądał się dookoła, szukając miejsca do odpoczynku. Drzewa rosły tutaj rzadziej, słońce coraz swobodniej przeciskało się przez konary drzew, oświetlając wszystko dookoła. Chyba niedaleko jest jakaś polanka, tam sobie odpocznę – pomyślał miś. I rzeczywiście, po chwili jego oczom ukazała się mała łączka otoczona ze wszystkich stron drzewami. Stanął na jej skraju i znieruchomiał z zachwytu: niskie krzewy, trawa, kwiaty jak kolorowy dywan rozkładały się u jego stóp. Na środku łączki zajączki, króliczki, ba, nawet myszki wygrzewały się w promieniach słońca. Spojrzał na niebo. Było bezchmurne, słońce jakby wiedziało, że zwierzątka oczekują na jego promienie, bo świeciło bardzo mocno. Miś wystawił pyszczek do słońca i poczuł, jak przyjemne ciepło obejmuje najpierw jego głowę, a potem całe ciało. Usłyszał lekki szum wiatru i brzęczenie owadów, które unosiły się nad kwiatami. Głęboko odetchnął. W nos wkręcał się delikatny zapach trawy i kwiatów. Tutaj jest wspaniałe miejsce do odpoczynku – pomyślał, po czym położył się wygodnie na trawie, jak na kocyku, łapki położył sobie pod głowę. Zamknął oczy. Odpoczywał. Oddychał miarowo i spokojnie. Zrobił głęboki wdech, wciągnął powietrze przez nos, a po chwili wypuścił je. Powtórzył to jeszcze raz i jeszcze raz. Czuł, jak z każdym wydechem pozbywa się zmęczenia. Był teraz przyjemnie rozluźniony, poczuł się ciężki i bezwładny. Jego głowa, brzuszek i nóżki były jak z ołowiu. Wtulił się w trawę jak w kołderkę. Było mu bardzo wygodnie. Oddychał równo i miarowo, jego klatka piersiowa spokojnie w rytm wdechu i wydechu unosiła się i opadała, tak jak fale morskie, kiedy wolno i leniwie przybijają do brzegu. Poczuł się teraz tak dobrze! Delikatny wiaterek przesuwał się po całym jego ciele, rozpoczynając od czubka głowy aż po koniuszki łapek, zabierając z niego zmęczenie i napięcie. Robił to raz i drugi, powtarzał wiele razy. Promienie słońca przyjemnie ogrzewały. Miś odpoczywał. (…)
Na zakończenie wydrukujcie karty pracy, potnijcie na części i dobierzcie przeciwieństwa parami.
Miłej zabawy 🙂